Artikel in de krant
Dus vandaag is mijn eerste interview in de krant terecht gekomen. Het was de krant Het Parool die het aandurfde, en journaliste Corrie Verkerk die slim genoeg was om me op te zoeken en om mij om mijn commentaar te vragen over het recente nieuws dat politici klanten van gedwongen prostituees strafbaar willen maken.
Hier is het artikel:

Ik ben best blij met het artikel, aangezien het precies zegt wat ik denk, en ik ben blij dat Corrie dat in kon zien en slim genoeg was om de waarheid op te zoeken en dat te rapporteren.
Sommige mensen hebben commentaar gehad op het feit dat aan het einde van het artikel een klant wordt genoemd die 'denkt' dat hij kan zien of een meisje gedwongen wordt. Maar ik denk dat er een reden is waarom dit in het artikel staat, omdat zijn 'tip' over hoe een klant gedwongen prostitutie kan herkennen gaat over blauwe plekken, terwijl dat juist één van de dingen is die ik weerleg in dit artikel. Deze 'hoerenloper' zoals ze genoemd worden, ziet blijkbaar een blauwe plek als een duidelijke aanwijzing van gedwongen prostitutie. Dat terwijl ik eerder in het artikel al uitleg dat ik soms ook wel eens blauwe plekken heb, en ik wordt niet gedwongen. Natuurlijk leidt dit allemaal terug naar mijn artikel over '9 signalen van mensenhandel', waarin ik de zogenaamde 'signalen' die klanten zouden moeten herkennen weerleg.
Het is overduidelijk dat deze anonieme klant van hookers.nl dit erg serieus heeft genomen, wat maar weer eens aantoont hoeveel impact deze domme 'signalen' hebben op klanten, en hoe makkelijk ze alles aannemen wat andere mensen zeggen zonder er zelf over na te denken. Een typisch voorbeeld van niet voor jezelf kunnen denken dus,

De waarheid is natuurlijk dat geen enkele klant kan zien of een prostituee gedwongen wordt. Het is simpelweg onmogelijk om te zien, tenzij ze je het expliciet vertelt. Maar zelfs dan moet je uitkijken dat het niet gewoon bedoeld is als sarcastische grap in plaats van de waarheid, want soms wordt je gewoon zo moe van al die vragen, dat ik soms ook wel eens sarcastische grap tegen mensen dat ik ook gedwongen wordt en maar 2 euro over hou van wat ik voor mijn 'pooier' verdien.  Natuurlijk is dat helemaal niet waar, maar het laat wel inzien hoe moe we worden van al die vragen de hele tijd, en hoe sarcastisch je ervan wordt op den duur.
Want laten we nu eens eerlijk zijn, hoeveel mensen hier hebben nog nooit een blauwe plek gehad? Of zelfs nog erger, hoeveel mensen zijn wel eens met een blauwe plek naar hun werk toe geweest? Ben dan direct gedwongen? Natuurlijk niet, dat is gewoon idioot!
Er zijn meiden die hun benen breken, maar dat betekent nog niet dat ze gedwongen worden, ondanks dat dit automatisch is wat een hoop mensen zullen denken, maar dat toont maar aan hoe automatische mensen direct denken dat een prostituee gedwongen wordt. We hebben maar een kleine hint nodig om iets in ons brein te triggeren dat zegt dat een prostituee gedwongen wordt. Het is het bewijs van de kracht van de marketing campagne van organisaties tegen mensenhandel. Het zit zo in onze hersens gebrand dat wanneer we een prostituee zien met een blauwe plek, dat we automatisch er vanuit gaan dat ze gedwongen is. Iets wat je bijvoorbeeld niet automatisch denkt als je een secretaresse met een blauwe plek of een gebroken been ziet. Waarom associëren mensen dit dan wel automatisch bij een prostituee? Simpel, omdat dit de enige informatie is die we al vanaf het begin te horen krijgen. De kracht van herhaling, herhaal het vaak genoeg en mensen nemen het zo van je aan. Eigenlijk komt het gewoon neer op hersenspoeling.

Het artikel noemt ook de discussie die ik had, of probeerde te hebben, met SP-Tweede Kamerlid Nine Kooiman, één van de initiatiefnemers van dit nieuwe wetsvoorstel. Ik kan het niet echt een discussie noemen, aangezien ze al na 4 Tweets niet meer naar me luisterde, en me sindsdien compleet negeert, ondanks het feit dat ik haar een open uitnodiging heb gegeven om met me te komen praten. Ze heeft ook niet een reactie geschreven na het publiceren van dit krantenartikel, ondanks het feit dat mijn vriendje het haar nog heeft toegezonden in een Tweet, en veel mensen het artikel ook hebben geretweet.
Het is een typisch voorbeeld van hoe politici weigeren te luisteren van de mensen uit het veld, mensen met ervaring, en de mensen wie het betreft, en hoe ze alleen maar gefocust zijn op wat er op papier staat in plaats van wat er in de realiteit gebeurd. Toen ik haar bijvoorbeeld vroeg hoe dit nieuwe wetsvoorstel al die slachtoffers zou helpen, wat het enige wat ik als antwoord van haar kreeg een 120 pagina's tellend onderzoeksdocument. Blijkbaar weet ze zo veel over dit onderwerp, dat ze niet eens in haar eigen bewoording kan omschrijven waarom dit zou helpen, en moet ze zich compleet en blind vertrouwen op een document waarin staat dat het helpt.
Oh, en trouwens, hoeveel prostituees heeft dit onderzoeksdocument gesproken om te onderzoeken of dit een goed plan was? Precies! Geen enkele! Wederom heeft een onderzoek bewezen zichzelf compleet nutteloos te maken, door met alles en iedereen te praten, behalve om de mensen om wie het allemaal draait, de prostituees!

Maar waar heeft dit onderzoek zich dan wel op gebaseerd dat het een goed idee was om de klant van een gedwongen prostituee strafbaar te stellen? Nou, heel verrassend, het onderzoek van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel. Een organisatie die ieder meisje die er verdacht uitziet meetelt als slachtoffer. Marijke Vonk schreef al een heel artikel hierover dat je hier kunt vinden. Het bewijst aan de hand van feiten dat de Nationaal Rapporteur eigenlijk iedereen die de douane passeert meetelt als slachtoffer, ondanks dat er geen enkele goede reden is om aan te nemen dat het een slachtoffer is, of dat diegene überhaupt ook maar met prostitutie te maken heeft!
Ik weet 100% zeker dat ik ook één van die 1222 'mogelijke slachtoffers' ben waarover ze het hebben in het rapport van de Rapporteur. Sterker nog, ik weet bijna wel zeker dat ik er meerdere keren in voorkom, aangezien de Nationaal Rapporteur niet nakijkt of mensen dubbel geteld worden, waardoor je natuurlijk automatisch hogere cijfers krijgt. Sterker nog, ik weet bijna wel zeker dat bijna alles meiden van de Wallen één of meerdere keren zijn meegeteld in dit rapport, om de hele simpele reden dat bijna iedere meid die op de Wallen werkt steevast door de douane eruit gepikt wordt voor ondervraging.
Tot dusver ben ik dit jaar slechts twee keer ondervraagt, maar ja, ik heb ook nog maar twee keer gereisd dit jaar, dus dat is dan wel weer vrij logisch. Dan vragen ze je of je met hun mee wilt komen, en beginnen ze je vragen te stellen over waar je vandaan komt, waar je werkt, of je weet waar je woont, of je een vriendje hebt, wat zijn telefoonnummer is, of iemand je op komt halen van het vliegveld, wat voor werk je vriendje doet, of je je geld deelt met andere mensen, etc. etc.

Dus het feit dat dit onderzoeksdocument dat Nine Kooiman naar met toestuurde over 'hoe dit slachtoffers zou helpen', compleet is gebaseerd op valse cijfers wordt compleet genegeerd, net zoals ze klaarblijkelijk mij compleet negeert. Ze vertrouwd dus liever op een document dat gebaseerd is op valse cijfers, en dat met niemand met enige ervaring vanuit het veld heeft gepraat, men negeert compleet mensen om wie deze wet in eerste instantie draait.
Het laat wel zien hoeveel ze eigenlijk geeft om prostituees. Klaarblijkelijk is ze alleen geïnteresseerd in de prostituees op papier, en niet echte prostituees die tegen haar praten. Een beetje teleurstellend, maar ja, ook niet geheel onverwacht, immers blijven het politici, zij worden betaald om te liegen.
Ik denk dat politici zoals Nine Kooiman eens wat meer zouden moeten luisteren naar mensen zoals Laurens Buijs en Linda Duits, die recentelijk een artikel schreven over hoe politici compleet prostituees negeren, om wetgeving te maken waarvan zij 'denken' dat die werkt, omdat een stukje papier (of eigenlijk 120 stukken papier) dat zegt (lees het artikel hier).

Gelukkig zijn er nog steeds mensen die wel naar prostituees luisteren, en zij verdienen onze dank daarvoor. Dit zijn mensen zoals Marijke Vonk, Laurens Buijs, Linda Duits, Corrie Verkerk en natuurlijk ex-prostituees die het voor ons opnemen zoals Mariska Majoor en Metje Blaak. Dat zijn de mensen die het verschil maken, waar mensen naar zouden moeten luisteren, en niet politici die dingen doen omdat een papiertje het zegt, of dat nu een rapport is, zoals Nine Kooiman doet, of zich baseren op een stapel oude papieren met de naam de Bijbel, zoals Gert-Jan Segers doet, wat ook wel weer blijkt uit dit artikel. Behandel ons niet als nummers op een papiertje, maar behandel ons als normale mensen en praat met ons!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer


0 Responses

Een reactie posten