Hoe raambordelen op de Wallen gerund worden
In de afgelopen maanden heb ik behoorlijk wat kritiek gegeven op twee projecten die pogen om een nieuw bordeel te beginnen, namelijk My Red Light van de gemeente Amsterdam en de plannen van Non Nobis voor een 'humaan bordeel'. De reden voor die kritiek komt van het feit hoe deze plannen in de media gepresenteerd worden ten opzichte van de bestaande bordelen. In beide gevallen wordt er beweerd in de media dat deze anders zullen zijn dan bestaande bordelen: meer humaan, zonder pooiers, sekswerkers zouden minder afhankelijk en zelfstandiger worden. Het feit dat het zo in de media gepresenteerd wordt komt van het feit dat mensen gewoon erg weinig kennis hebben over wat een bordeel precies is, hoe ze werken en wat ze doen, waardoor ze vaak verward worden met pooiers en mensenhandelaren, en vaak gezien worden als de 'bad guys'. Dus leek het mij verstandig een artikel te schrijven over hoe bordelen werken, om te laten zien dat dit beeld compleet onterecht is, en dat de plannen van deze nieuwe bordelen niet zo anders zijn als dat beweerd wordt.

In dit artikel richt ik me even puur op de raambordelen in Amsterdam, aangezien alle type bordelen behandelen nog veel meer werk zou zijn, maar hou dus in het achterhoofd dat veel van deze dingen dus voor vrijwel alle bordelen gelden, maar niet alles. Een raambordeel is eigenlijk niets meer dan een bedrijf wat werkruimte aanbied aan prostituees. Zie het als een salon waar bijvoorbeeld kappers of nagel stylisten huur betalen om te werken, of een verhuurder van winkelpanden. Sommige mensen vergelijken het ook wel met een hotel, aangezien de ramen net als in hotels voor korte tijd verhuurd worden. Maar feitelijk is een raambordeel niets meer dan een bordeel die kamers verhuurt. Op de Wallen zijn er 19 verschillende raamexploitanten, die in totaal 278 peeskamers verhuren, die vaak ramen worden genoemd.

Bestemmingsplan
Je mag niet zomaar overal een bordeel openen. Om een bordeel te mogen openen, moet het pand waar je dat vanuit wilt doen een prostitutie bestemming hebben in het bestemmingsplan van de gemeente. Slechts een beperkt aantal panden in Amsterdam hebben een prostitutie bestemming, gebaseerd op het aantal bordelen dat er jaren geleden waren. Maar sindsdien zijn er geen panden bij gekomen met de bestemming prostitutie, maar louter panden die hun bestemming voor prostitutie hebben verloren als gevolg van Project 1012 om bordelen op de Wallen te sluiten. Als een bestemmingsplan voor een pand veranderd wordt van prostitutie naar iets anders, dan mag de raamexploitant nog door gaan met zijn activiteiten, totdat het pand van eigenaar wisselt, waarnaar het dus nooit meer gebruikt mag worden voor prostitutie, tenzij het bestemmingsplan dus wordt aangepast door de gemeente.

Als onderdeel van Project 1012 in Amsterdam, het gentrificatie project dat aan het grote publiek verkocht werd als het bestrijden van criminaliteit maar in werkelijkheid niets meer behelst dan een duur vastgoedproject, hebben veel bordelen op de Wallen hun bestemming als prostitutie verloren. Dit betekent dus dat als de eigenaar zijn pand verkoopt of het pand wordt onteigend, dat het dus geen bordeel meer mag worden. Er zijn geen andere panden aangewezen met een nieuwe prostitutie bestemming, waardoor exploitanten zich dus ook niet kunnen verplaatsen. Kortom, ze zijn puur bezig geweest met het reduceren van het aantal legale werkplekken waar prostitutie was toegestaan, niet met prostitutie verplaatsen of elders een alternatief te bieden, waardoor ze de prostituees de illegaliteit in gedwongen hebben.

Vergunning
Als je wel een pand hebt met als bestemming prostitutie, dan heb je nog steeds een gemeentelijke vergunning nodig als exploitant als prostitutie bedrijf. Zo'n vergunning krijgen is moeilijk en niet goedkoop. Alleen al voor de aanvraag van zo'n vergunning ben je al zo'n €1700 kwijt, en dan heb je geen enkele garantie dat je hem ook krijgt, het is alleen voor de aanvraag. De gemeente is degene die de vergunning verstrekt na een uitvoerig onderzoek over de integriteit van de exploitant middels een Bibob procedure. Deze procedure gaat iemands complete verleden na op zoek naar een eventueel crimineel verleden, criminele banden of een ander duistere achtergrond, om zeker te zijn dat de exploitant integer is en zijn bedrijf niet gaat misbruiken voor criminele activiteiten.

De onzin verhalen die sommige mensen dan ook hebben verspreid, zoals Lodewijk Asscher maar ook zeer recent nog burgemeester Eberhard van der Laan, dat er foute bordeelhouders zouden zijn met criminele banden is dus gewoon pure onzin. Immers, als die verhalen ook maar enigszins waar zouden zijn, dan zou dat direct een reden zijn om de vergunning als gemeente in te kunnen trekken. Het feit dat men dus continu raamexploitanten voor criminelen of pooiers uitmaken is dus compleet onterecht, aangezien de gemeente zelf hier strict op toeziet! De schoonmaak op de Wallen was dan ook helemaal geen crime fighters project, want als dat het geval was geweest hadden ze simpelweg de vergunning in kunnen trekken, en dan hadden de gemeente miljoenen euro's kunnen besparen door de eigenaren er niet uit te hoeven kopen.

Gemeenten in Nederland geven echter haast nooit nieuwe vergunningen uit voor prostitutie, waardoor het ook haast onmogelijk wordt om een nieuw legaal prostitutie bedrijf te beginnen, terwijl tegelijkertijd in vele steden waaronder Amsterdam dus, wel het aantal vergunde prostitutie bedrijven flink wordt verminderd, waardoor er een enorm tekort aan legale werkplekken voor prostitutie is ontstaan. Sinds het opheffen van het bordeelverbod in 2000 in Nederland zijn er nog nooit zoveel bordelen gesloten, maar liefst 46% van alle legale bordelen zijn sinds het opheffen van het bordeelverbod gesloten. En dit heeft tot gevolg gehad dat veel prostituees de illegaliteit in zijn gegaan, want zij willen wel legaal werken, maar de kosten van een vergunning en het feit dat men haast nooit een vergunning krijgt maakt het vrijwel onmogelijk voor hen.

Naast de Bibob procedure moeten exploitanten tevens een compleet bedrijfsplan opstellen voor hun bordeel, die goedgekeurd moet worden door de gemeente middels hun eigen lokale regelgeving (de APV). Tevens moeten ze aan alle richtlijnen voldoen van de GGD middels een GGD rapport. Daarnaast moeten ze zich uiteraard ook inschrijven bij de KvK als legaal bedrijf, belasting betalen en als er misstanden plaats vinden in hun bordeel, is dat voor de gemeente direct een reden om de vergunning in te trekken.

Een prostituee onder de 21 is in Amsterdam per direct een reden om de vergunning van de exploitant in te trekken. Niet de lokale regelgeving naleven zoals vastgelegd in de APV voor prostitutie is direct een reden voor een penalty, en deze penalties kunnen ook weer leiden tot het intrekken van de vergunning. Deze penalties kunnen over belachelijke dingen gaan, zoals het niet vervangen van een leeg zeeppompje, zoals ook daadwerkelijk gebeurd is. Als een bordeelhouder weet dat een prostituee slachtoffer is van mensenhandel, en dit niet meldt bij de politie, dan kunnen ze hun vergunning kwijt raken. Echter, als ze het wel melden kunnen ze ook hun vergunning kwijt raken, aangezien ze dan een slachtoffer hebben laten werken in één van hun kamers. Er is dus eigenlijk geen manier waarop exploitanten het wel goed kunnen doen, ze zijn altijd fout bezig. Of ze nu dus wel het slachtoffer hulp bieden en de politie inlichten of niet, in beide gevallen kunnen ze hun vergunning kwijtraken, een paradox gecreëerd door de gemeente die er vooral op uit zijn om bordelen te sluiten.

Een raam verhuren
Raamexploitanten mogen alleen hun kamers verhuren aan mensen die staan ingeschreven bij de KvK als prostituee of onder persoonlijke dienstverlening, die beschikken over een geldig Europees paspoort en minimaal 21 jaar of ouder zijn. Alles wordt gecontroleerd door de exploitanten, aangezien niet aan deze regels voldoen hun de vergunning kan kosten. De KvK registratie van prostituees worden dagelijks online via de website van de KvK gecontroleerd om te kijken of de inschrijving nog steeds actief is. Paspoorten worden middels een scanner gecontroleerd op authenticiteit. De inschrijving bij een Nederlandse gemeente (GBA registratie) wordt iedere dag gecontroleerd. De onzin verhalen dat er dus minderjarigen of illegalen zouden werken op de Wallen zijn dus 100% gelogen.

Voordat een exploitant je een kamer verhuurt is hij verplicht van de gemeente om eerst een intake interview met de prostituee af te nemen. Het intake gesprek is bedoeld om inzicht te krijgen of de prostituee in kwestie zelfredzaam genoeg is om dit werk te kunnen doen, wat dus gewoon betekent dat ze willen weten of je voor jezelf werkt of voor een pooier. De vragen die gesteld worden overtreden de Nederlandse privacy wetgeving, maar exploitanten hebben geen keus, aangezien het een verplichting is van de gemeente. Vragen kunnen over van alles en nog wat gaan, van waarom je dit beroep wilt gaan doen, tot wanneer je voor het laatst op vakantie bent geweest, tot hoe je hier terecht bent gekomen, of je een vriendje hebt, en zelfs vragen over je seksleven.

Een intake gesprek hoef je gelukkig alleen de eerste te doen als de prostituee bij een exploitant komt, en hoeft dus niet iedere dag te gebeuren, in tegenstelling tot het controleren van alle papieren van de prostituee. Ieder vermoeden dat een dame wellicht slachtoffer is moet direct gemeld worden, en exploitanten zullen deze meiden dan ook weigeren uit angst hun vergunning te verliezen. Als een dame echter achteraf slachtoffer blijkt te zijn, kunnen ze ook hun vergunning verliezen als ze dit niet melden aan de politie. Maar als je als exploitant een kamer hebt verhuurd aan een slachtoffer is dat ook weer een reden om je vergunning te verliezen, dus zitten exploitanten vast in een paradox. Hoe dan ook zijn ze altijd de lul, ook al kunnen ze er zelfs niets aan doen, of ze het nu dus wel of niet aan de politie melden. Er is dus geen enkele juiste manier van handelen voor exploitanten, vanwege de regelgeving van de gemeente. Dit complete idiote systeem is compleet gebouwd op het idee om makkelijk bordelen te kunnen sluiten, en om ze alleen maar een reden te hoeven geven daarvoor.

Als het intake gesprek met de prostituee goed verloopt, en alle papieren in orde zijn, tekent de prostituee meestal voor de huisregels van de exploitant. De huisregels betreffen meestal een akkoord met de tarieven, het aantal uren dat je een kamer mag huren, welke tijden je ze kunt huren, hoe het bordeel werkt, hoe het zit met vrije dagen en vakanties etc. en wat wel en niet toegestaan is. Prostituees mogen niet meer dan 6 dagen per week een kamer huren als ZZP'er, en mogen tevens geen dubbele shifts draaien. Ook drugsgebruik in de kamers is verboden. De prostituees betalen de kamer vooraf, waarna ze meestal de sleutel van de kamer ontvangen, net zoals het eigenlijk in een hotel werkt. De kamers worden meestal per shift verhuurd, en iedere dag herhaalt hetzelfde ritueel zich opnieuw. De dame in kwestie komt op het kantoor, de exploitant controleert alle papieren, de dame betaalt voor haar kamer en krijgt vervolgens de sleutel van haar kamer.

De peeskamers

De peeskamers zijn eigenlijk niets meer dan een slaapkamer. Sommigen zijn erg klein, anderen wat groter, dit is puur afhankelijk van de ruimte die beschikbaar is in het pand. Omdat de meeste panden al eeuwen oud zijn, waren ze nooit gebouwd als bordeel. Dus zijn het eigenlijk gewoon woonhuizen, die omgebouwd zijn tot bordeel door iedere kamer apart te verhuren, eigenlijk net zoals in een hotel. Elke kamer heeft uiteraard een bed, met meestal een kunststof matras vanwege hygiene richtlijnen. Tevens bevatten alle peeskamers een wasbak, papieren handdoeken, een zeeppompje, alcohol voor desinfectie en een spray om schoon te maken. Een afvalbak voor al het afval (gebruikte papieren handdoekjes, gebruikte condooms etc.). Meestal worden het toilet in het pand gedeeld evenals de douches, maar sommige kamers hebben een eigen toilet of douche. De exploitant is ook verantwoordelijk voor de verlichting in de kamer, waaronder de rode (en blauwe) lampen. Als een lamp kapot is of je wilt een lamp ruilen (bijvoorbeeld een blauwe ipv een rode lamp), dan regelt de exploitant dit voor je, alhoewel veel meiden vaak zelf ook de verlichting omruilen in hun eigen kamer naar hun eigen smaak, om er zo aantrekkelijk mogelijk uit te zien vanachter het raam.

Alle kamers hebben een alarmknop, sommige kamers hebben er meerdere. Als er op de alarmknop wordt gedrukt licht dit de exploitant in dat er problemen zijn, en de regel van de gemeente is dat de exploitant binnen 12 minuten aanwezig moet kunnen zijn. Sommige alarmen zijn een stil alarm, andere zijn een (enorm)  luid alarm en hebben tevens een geel licht die buiten af gaat om mensen buiten in te lichten dat er een probleem is. De politie kan in dat geval ook reageren hierop, het is eigenlijk een vraag van wie er eerder is. En als de exploitant de situatie niet aan kan (ze mogen geen geweld gebruiken), dan bellen ze de politie.


In de peeskamers hangen meestal ook dingen zoals de huisregels, hygiene richtlijnen etc. Soms hangen er ook een lijst met telefoonnummers die je kunt bellen, zoals het nummer van de politie in de buurt, het kantoornummer van de exploitant, de GGD etc. Dingen zoals condooms, glijmiddel, kussens, dekbedovertrekken etc. moeten de prostituees allemaal zelf meenemen. De kamers worden iedere dag volgens strikte richtlijnen van de GGD schoongemaakt door schoonmakers die de meeste exploitanten gewoon inhuren.

De meeste exploitanten op de Wallen zijn gewoon aardige mensen, niet de pooiers of criminelen waar ze vaak voor uitgemaakt worden door de media, politici, opiniemakers en mensen met andere belangen. Als er meiden zijn die problemen hebben, staan zij vaak als eerste klaar om hen te helpen, maar de regels van de gemeente maken dat soms behoorlijk lastig. De meeste exploitanten runnen hun bordelen al decennia, en vaak zijn het dan ook familie bedrijven. Recentelijk heeft Vice Nederland een mooie korte documentaire gemaakt over hoe bordelen worden gerund die je hier kunt zien:



Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Humaan bordeel Non Nobis gevaarlijk plan
Een 'humaan' bordeel, dat stond er in de kop van een artikel in één van de kranten van gisteren over het plan van Non Nobis om in diverse steden bordelen te beginnen. De stichting, die zich voornamelijk bezig houdt met vastgoed, wil de prostitutie branche in Nederland vernieuwen. Volgens hem is dit nodig omdat nu 'veel prostituees in een web zitten van bordeelhouders, huisjesmelkers en pooiers'.

Hun idee is om een bordeel te openen waar sekswerkers minder afhankelijk zijn van pooiers, bordeeleigenaren en exploitanten. Maar hoe dan precies? Nou, met het revolutionaire idee om een bordeel te openen waar exploitanten ruimtes huren die zij kunnen verhuren aan sekswerkers. Een 'humaan' bordeel wordt het ook wel genoemd in de kranten. Is dat niet een goed idee? Nou, nieuwsflits voor jullie, dit bestaat al! Dit is niets nieuws, dit is namelijk precies hoe de huidige branche werkt! Mijn exploitant bijvoorbeeld huurt nu ook de panden van de bordeeleigenaar, en zij verhuren die uit aan ons, dus wat is hier nieuw aan? Dus dit zogenaamde humane bordeel, waarmee geïnsinueerd wordt dat de huidige bordelen niet humaan zouden zijn, doet precies hetzelfde als de huidige bordelen al doen!

Maar volgens Non Nobis is dit bordeel anders voor sekswerkers, omdat ze minder afhankelijk zouden zijn van bordeeleigenaren, exploitanten en pooiers. Ten eerste is het schandalig dat ze hiermee bordeeleigenaren en exploitanten gelijk stellen aan pooiers, want dit zijn twee compleet verschillende zaken. Wat mensen zich vaak niet beseft is dat de relatie tussen de pooier en de prostituee zich in de privé sfeer afspeelt, iets wat de bordeeleigenaar en de exploitanten dus nooit te zien of te horen krijgen, en waar ze zeker geen invloed op hebben. Dus om deze twee zaken zo aan elkaar gelijk te stellen is schandalig. Bordeeleigenaren en exploitanten zijn geen pooiers, zij dwingen ons tot niets, zij buiten ons niet uit, het enige wat zij doen is ruimte verhuren en that's it! Dus dit is niet een probleem wat opgelost moet worden. Als je echter de problemen rondom pooiers en mensenhandel wilt oplossen, dan zul je moeten kijken naar de oorzaak, en dat is vaak doordat pooiers en mensenhandelaren misbruik maken van de kwetsbare positie van hun slachtoffers die een manier zoeken om in de prostitutie te geraken.

Maar hoe precies wil Non Nobis dan sekswerkers minder afhankelijk maken van bordeeleigenaren, exploitanten en pooiers tegelijkertijd? Nou, door de sekswerkers al hun inkomen te laten storten bij één centrale balie van Non Nobis (in dat geval de bordeeleigenaar), en dan wordt het geld voor de huur overgemaakt naar de exploitant, en de rest gaat naar het account van de sekswerker.
Maar wacht even? Maakt mij dat niet juist meer afhankelijk van Non Nobis als bordeeleigenaar dan van de huidige bordeeleigenaren en exploitanten? Immers, bij mijn huidige exploitant betaal ik alleen de exploitant mijn huur direct en al mijn andere verdiensten hou ik voor mijzelf. Maar bij Non Nobis gaat eerst al het geld, inclusief mijn eigen verdiensten, dus eerst naar hun, voordat ik er zelf bij kan. Dus maakt mij dat niet juist afhankelijker van hun. als ik niet alleen van hun afhankelijk ben voor een werkplek, maar tevens voor al mijn verdiende inkomsten? Het maakt me nog meer afhankelijk van hun, dan van alle huidige bordeeleigenaren!

Dus nee, dit maakt sekswerkers absoluut niet minder afhankelijk van de bordeeleigenaar, in dit geval dus Non Nobis, maar zelfs veel meer dan in de huidige situaties. Bovendien lost dit het probleem met pooiers en mensenhandel niet op. Immers, wat er met het geld gebeurd zodra het in handen komt van de sekswerker blijft nog altijd niet inzichtelijk. Een sekswerker kan nog steeds dus al haar geld afstaan aan een pooier, nadat ze is uitbetaalt door Non Nobis, die hier verder geen inzicht in heeft. Dus het lost helemaal niets op. Noch lost dit het probleem op van hoe sekswerkers op veilige wijze de prostitutie in kunnen stappen, zonder het slachtoffer te hoeven worden van pooiers en mensenhandel.

De intenties van Non Nobis lijken goed te zijn, maar zoals zo vaak met dit soort plannetjes, denken ze dat ze het heel anders aanpakken dan hoe de zaken nu geregeld zijn, maar komt het grotendeels op precies hetzelfde neer als de huidige situatie. Momenteel betalen we allemaal al voor onze werkplekken op één centrale plek, namelijk bij de exploitant. Dus dit is niks nieuws. En ik kan nu ook al al mijn verdiende geld op een account zetten, dus daar is ook niets nieuws aan. En daar komt nog bij dat nu mijn exploitant geen toegang heeft tot mijn inkomsten. Echter als ik al mijn geld eerst moet afstaan aan mijn bordeeleigenaar, in dit geval dus Non Nobis, met de belofte dat ik het geld terug krijg, dan klinkt dat verdacht veel als de werkwijze van een loverboy, en maakt het mij zeker niet minder afhankelijk van hen dan in huidige situaties.

Het is interessant om te zien dat mensen altijd denken dat ze het heel anders doen, dan hoe het momenteel geregeld is in de prostitutie. Ze denken allemaal dat hun plannen heel vernieuwend en anders zijn, terwijl al dit soort plannen vaak op exact hetzelfde neer komen als hoe ze nu al zijn. Kortom, het bewijst maar weer eens hoe weinig mensen eigenlijk weten over de prostitutie branche. Ze denken dat hun plannen heel vernieuwend zijn, maar in de praktijk vertellen ze precies hoe alles nu geregeld is. En als ze dan met een nieuw idee komen wat afwijkt, dan is dat meestal veel gevaarlijker dan de huidige situatie, of is het geen enkele verbetering of oplossing voor een bestaand probleem.

Maar wat me echt zorgen baart, is hoe Non Nobis zich nu opwerpt als vervanging voor bestaande werkplekken, in plaats van als toevoeging op het bestaande aantal werkplekken. Zo willen ze zich nu opwerpen als vervanging voor de bestaande rosse buurten, zoals in Amsterdam en Den Haag. Maar Non Nobis zou zich niet moeten richten op het vervangen van bestaande werkplekken, maar juist op het bieden van nieuwe werkplekken, ter vervanging van de vele werkplekken die we in de afgelopen jaren verloren zijn. Hiermee voorkom je een status quo qua aantal legale werkplekken.

Alles tezamen is dit een prima voorbeeld van hoe men altijd denkt het wiel opnieuw te kunnen uitvinden. Maar de echte problemen worden niet opgelost met het plan van Non Nobis, aangezien de problemen ook niet werden veroorzaakt door bordeeleigenaren en exploitanten. Het toont aan hoe weinig kennis ze hebben van de realiteit van prostitutie, maar dat heb ik ze ook al eerder verteld.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Amsterdamse politie claimt dat geen prostituee vrijwillig werkt
Deze week was er veel commotie omtrent een Facebook post die de politie Amsterdam op hun pagina had gezet. De post draaide om de Europese Dag tegen Mensenhandel, en zou moeten gaan over mensenhandel dus. In plaats daarvan besloot de politie Amsterdam om zich alleen te richten tot mensenhandel in de prostitutie, waarbij ze uiterst stigmatiserend en soms gewoonweg domme uitspreken deden.

De keuze om (wederom) prostitutie te belichten in een artikel over mensenhandel is interessant, gezien het feit dat de laatst bekende cijfers uit Amsterdam ons juist laten zien dat de meerderheid van de slachtoffers helemaal niet eens werkzaam zijn in de prostitutie, maar in andere branches. Sterker nog, de laatst gespecificeerde cijfers tonen aan dat 62% van de mogelijke slachtoffers in Amsterdam (43 in totaal) niet in de prostitutie werkzaam waren, en dat slechts een minderheid van 38% uit de prostitutie branche zelf kwam (26 in totaal).

Het feit dat de keuze van de politie om weer over prostitutie te schrijven als het om mensenhandel gaat is dus opvallend te noemen, gezien het feit dat de meeste slachtoffers juist niet uit de prostitutie komen in Amsterdam, en het feit dat prostitutie reeds al velen malen vaker geassocieerd met mensenhandel dan iedere andere branche, waardoor wederom de prostitutie belichten op dit onderwerp alleen al uiterst stigmatiserend is. Het artikel wekte dan ook woede van de Nederlandse belangenvereniging van sekswerkers PROUD, door te stellen dat 'geen 12 jarig meisje ervan zou dromen om prostituee te worden' en dat 'niemand dit vrijwillig doet, hoe sterk ze dit ook ontkennen'. Dus diende PROUD een klacht in bij de politie Amsterdam en eiste zij een rectificatie.

Dankzij de media aandacht die de reactie van PROUD kreeg, kwam de politie Amsterdam al snel met een antwoord, waarin zij beweerde dat zij helemaal niet bedoelde 'niemand wordt vrijwillig prostituee', maar 'niemand wordt vrijwillig slachtoffer'. Dat is natuurlijk vanzelfsprekend, ik bedoel, heb je ooit iemand horen beweren dat ze vrijwillig het slachtoffer werden van een misdaad? Uiteraard doet niemand dat vrijwillig!
Natuurlijk bedoelde de politie wel dat niemand vrijwillig koos voor prostitutie, want dat komt ook overeen met de argumenten die ze noemden als achterliggende reden waarom iemand koos voor prostitutie, namelijk: armoede, loverboys en misbruik. Diezelfde achterliggende redenen toepassen op waarom iemand slachtoffer is geworden zou nergens op slaan, aangezien niemand ten eerste vrijwillig slachtoffer wordt, maar nog belangrijker omdat je geen slachtoffer van mensenhandel kunt zijn door armoede!!! Voor een bepaald beroep kiezen omdat je anders in armoede moet leven is geen misdaad, en zeker geen mensenhandel.

En dan alsnog, ze schreven toch echt heel duidelijk, en ik quote: ‘Er is geen meisje van twaalf jaar dat als je vraagt wat ze later wil worden, zegt: ik word prostituee.’. Daar staat toch echt het woord prostituee en niet slachtoffer. Een goed voorbeeld dus van hoe het dus wel degelijk ging over prostitutie en niet het slachtofferschap, maar vooral ook om hoe zij moeite hebben om te geloven dat vrouwen dit vrijwillig kunnen kiezen, en zelfs beweren dat iemand die dit beroep kiest om zichzelf financieel te kunnen onderhouden (armoede dus) ook dwang is in hun ogen. Dit komt ook compleet overeen met de vele andere rapporten van de politie, waarin ze vaak enorm hoge schattingen maken over hoeveel prostituees gedwongen worden, puur gebasseerd op hun eigen onderbuikgevoel zoals bijvoorbeeld het rapport Schone Schijn doet, waarin men zonder enig onderzoek daarnaar te hebben gedaan beweren dat 50 tot 85% van de prostituees gedwongen worden.

Dus ja, de bewering van de politie dat ze doelden op slachtoffers en niet op prostituees is gewoon een leugen om niet publiekelijk aan de wilgen te worden gehangen. Maar er is zoveel meer mis met dit artikel dan alleen dat. Zo beweert men in het artikel dat vrouwen, vaak minderjarig, gedwongen worden tot prostitutie. Maar als je de meest recente cijfers uit Amsterdam van de politie er zelf bijpakt, dan zie je dat het juist niet 'vaak' minderjarigen zijn, maar juist volwassenen. Vorig jaar rapporteerden ze namelijk in totaal 59 vermoedelijke slachtoffers in Amsterdam waarvan slechts 4 minderjarig waren! Dat is dus 6,8% van alle mogelijke slachtoffers. Dat kun je hoe dan ook niet 'vaak' noemen, eerder 'soms'.

Maar ik ben nog het meest boos over de toon van dit artikel. De kop van dit stuk alleen al: ‘Deze vrouwen worden soms wel tien keer per dag verkracht.’ Met dit soort koppen doe je het laten lijken alsof slachtoffers van mensenhandel allemaal vrouwen zijn die dag in dag uit verkracht worden. Maar dat is simpelweg niet zo bij alle slachtoffers. Sterker nog, vaak kiezen slachtoffers vrijwillig om prostituee te worden, in tegenstelling tot wat de politie zelf gelooft, maar komen ze in een uitbuitingssituatie terecht. Vaak komt dit doordat vrouwen hulp nodig hebben om in de prostitutie terecht te komen, vaak in combinatie met hulp bij de migratie vanuit een ander land, en men betaalt veel geld aan de mensen die wel deze hulp bieden, waardoor ze bijna alle een soort uitzendbureau fungeren. Vrouwen in deze situatie kiezen dus vaak zeer bewust voor prostitutie, maar hebben simpelweg hulp nodig omdat de Nederlandse overheid het zo ingewikkeld heeft gemaakt voor vrouwen om in de prostitutie te stappen. Dit komt door de drempels die de overheid heeft opgelegd, het zogenaamde barrière model, wat juist zou moeten voorkomen dat slachtoffers in de prostitutie belanden. Maar in realiteit zorgt dit barrière model juist voor meer mensenhandel, omdat vrouwen nu afhankelijk worden van de hulp van derden om in de prostitutie terecht te komen, wat hen juist kwetsbaar maakt voor mensenhandel.

De politie had duidelijk nooit verwacht dat iemand op zou vallen hoe stigmatiserend hun post was, en dachten dat ze wel weg konden komen met een paar leugentjes en een paar overdrijvingen om het verhaal wat beter onder de aandacht te krijgen. Ze hadden nooit verwacht dat iemand hier tegen in opspraak zou komen, aangezien dat in het verleden ook haast nooit gebeurde, en als dat wel al gebeurde kreeg het haast nooit aandacht. Sterker nog, zij schrijven in deze post net zoals vele andere organisaties en instellingen schrijven over mensenhandel in de prostitutie; stigmatiserend, vol met incorrecte informatie en een louter negatieve framing omtrent prostitutie. Dit is het stigma wat wij als sekswerkers continu tegen moeten vechten, juist afkomstig van organisaties die slachtoffers proberen te helpen, maar het op een dergelijke wijze doen waarop het stigma alleen maar vergroot wordt en waardoor meer sekswerkers kwetsbaar worden voor mensenhandel.

Het is dan ook geen verrassing dat negatieve beeldvorming over het beroep onder prostituees als grootste probleem wordt gezien, zo blijkt ook uit diverse onderzoeken. En uit diezelfde onderzoeken blijkt ook steeds dat sekswerkers het minst tevreden zijn over het contact wat zij hebben met de politie, wat wel weer aantoont hoe moeizaam de relatie tussen de politie en de prostituees is. Maar dat mag geen verrassing meer zijn als je leest dat politiemensen voor prostituees denken te kunnen oordelen of zij hun beroep wel vrijwillig doen of niet. Dit is de tunnelvisie van politiemensen (gelukkig niet allen), die ervoor zorgt dat de politie ons niet geloven als wij zeggen vrijwillig dit werk te doen. En dit wantrouwen van de politie zorgt ervoor dat sekswerkers de politie gaan wantrouwen. Zo kende ik bijvoorbeeld een meid die slachtoffer was van mensenhandel, en al sterk twijfelde of ze wel de politie hierbij moest betrekken na eerdere negatieve ervaringen met de Nederlandse politie. Toen ze toch besloot de politie erbij te betrekken, ondanks haar wantrouwen, bleek deze toch gegrond, en kwam ze uiteindelijk nog dieper in de problemen als daarvoor. En dan vraagt de politie zich af waarom slachtoffers geen aangifte willen doen?

Helaas wilt de politie echter niet hun incorrecte beweringen in hun post rectificeren. Ze stigmatiseren liever een compleet beroep, dan dat ze toe moeten geven dat ze er zelf naast zaten. Dit laat ook wel zien hoe diep het geloof bij de politie zit dat ze het bij het juiste eind hebben. Zij denken voor een prostituee te kunnen beoordelen of die gedwongen wordt of niet, zelfs als dit niet het geval is. En omdat zij hier zo stellig in geloven en dit ook uitdragen, nemen andere organisaties en andere politieregio's deze informatie als voor waar aan, waardoor zij dezelfde incorrecte uitspraken gaan doen. En dit is dus al jaren gaande, en daar moet eindelijk eens een einde aan komen!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Sekswerkers niet achter het stuur bij My Red Light
Vandaag was de presentatie van My Red Light, de nieuwe naam van het Project Eigen Raam. Dit project wilt sekswerkers op de Wallen in Amsterdam hun eigen bordeel laten runnen. Tenminste, dat is wat ze beweren, want hier is de waarheid achter het project.

Ik heb al eerder geschreven over dit project, en mijn kritiek geuit op het frame wat de burgemeester gebruikt voor dit project. Zo stelde hij dit project voor als een 'pooiervrij' bordeel, waarmee geïnsinueerd wordt dat andere bordelen dat niet zouden zijn, en dit het eerste bordeel zou zijn waar meiden zonder pooier werken. Een compleet onzin verhaal, ten eerste omdat slechts weinig meiden een pooier hebben (ik ga daar hieronder verder op in), en ten tweede omdat dit bordeel net zo veel kans heeft om ramen te verhuren aan een prostituee met een pooier als ieder ander bordeel.

In de kranten van vandaag over dit project wordt zelfs beweert dat de huidige raamexploitanten het risico vergroten op misstanden (oftewel mensenhandel). Complete onzin, wat precies de reden is waarom veel meiden dit project niet vertrouwen. Ten eerste zijn er nauwelijks misstanden te vinden, zoals ook de cijfers van de gemeente Amsterdam zelf aantoont. Slechts  bij 1,5% (102 sekswerkers) van de naar schatting 6750 sekswerkers in Amsterdam bestaat er een vermoeden dat ze slachtoffer zijn. Sterker nog, slechts pakweg 30 vrouwen doen jaarlijks aangifte van mensenhandel. Dus dit is niet zo'n groot probleem zoals mensen (zoals de burgemeester) vaak beweert.

Wederom probeert de burgemeester de bestaande bordeelhouders weg te zetten als de 'bad guys' ten voordele van dit bordeel, alleen maar zodat hij een excuus heeft om de andere bordelen te kunnen sluiten. De huidige bordeelhouders vergroten het risico op misstanden helemaal niet, noch verkleint dit project ze. Het is gewoon klinkklare onzin! Wie het bordeel runt heeft niets te maken met of er mensen zijn die uitgebuit of gedwongen worden. Sterker nog, als dit project door de verkeerde sekswerkers gerund wordt kan het zelfs resulteren in een met pooiers bezaaid bordeel, waar de echte mensen die achter het stuur zitten niet de sekswerkers zelf zijn, maar de pooiers die hen besturen. Dus dan geef je eigenlijk de pooiers complete controle over dit zogenaamde 'pooiervrije' bordeel.

Wat de mensen zich af moeten vragen is welk probleem dit project oplost? Het is niet het bestrijden van misstanden, dat is een feit. Meiden die in dit bordeel straks gaan werken, kunnen net zo goed een pooier thuis hebben dan in ieder ander bordeel, dat kun je niet aan de buitenkant zien, dat is iets wat plaats vindt in de persoonlijke omgeving van iemand. Iemand die dus een bordeel runt kan dat dus niet aan de buitenkant zien.

Dus als het niet is om de misstanden te bestrijden zoals ze beweren, welk probleem lost dit project dan wel op? Dat sekswerkers meer zeggenschap krijgen over het bordeel zelf? Dat is mooi, maar de meeste sekswerkers zijn hartstikke tevreden met de huidige bordelen en bordeelhouders. Onderzoek gedaan door het PIC op de Wallen zelf toont aan de slechts 5% ontevreden is over hun bordeelhouder. 50% is er blij mee, 43% is er neutraal over. Nog een ander onderzoek in opdracht van de overheid in Nederland laat zien dat 79% tevreden is. Dus dat is geen probleem wat opgelost hoeft te worden.

Sterker nog, slechts 6 sekswerkers willen straks in dit bordeel gaan werken, wat wel aantoont hoe weinig vraag er is naar dit project vanuit de sekswerkers zelf. In de krant zegt Monica dat er volop belangstelling is vanuit de branche, maar dat is dus helemaal niet waar, wat ook wel aangeeft waarom ze niet kan zeggen hoeveel sekswerkers er aan dit project mee doen.
Nou, hier is de waarheid: In totaal zijn er 15 sekswerkers betrokken bij dit project, maar de meeste van hen willen er niet werkzaam zijn, slechts 6 van hen hebben de intentie om er straks te gaan werken. We hebben het dus over 6 sekswerkers, terwijl er alleen al op de Wallen 600 sekswerkers zijn, dus dat is slechts 1%.

Dus als het niet het mensenhandel probleem is, of hoe het bordeel gerund wordt, welke andere reden zou er dan kunnen zijn om dit project te beginnen? Zodat sekswerkers zelf kunnen bepalen hoe ze werken? Maar dat kunnen we al! Ik bepaald welke dagen ik werk, hoe lang ik werk, wat ik doe. De burgemeester beweert dat meiden gedwongen zijn om 7 dagen per week een kamer te huren, en dat ze de kamers door moeten betalen tijdens de vakanties, maar dat is grotendeels onzin.
Ten eerste is het niet eens meer toegestaan om 7 dagen een kamer te huren, dus ieder bordeel geeft op z'n minst 1 vrije dag waarop je niet voor de kamer hoeft te betalen. Ten tweede is het slechts bij enkele bordelen zo dat je moet doorbetalen tijdens je vakantie, indien je de kamer wilt blijven houden. Dit is dus zeker niet van toepassing op alle bordelen.

Om even een voorbeeld te geven. Ik werk geen 7 dagen per week, ik werk slechts 5 dagen per week, en betaal dan ook niet meer dan 5 dagen per week voor mijn kamer. Het is dus simpelweg niet waar dat we 7 dagen moeten betalen. Bovendien kan ik ook zoveel vakantie nemen als ik wil, met een maximum van 6 weken, maar meer als ik een collega kan vinden die tijdens die periode mijn kamer wilt huren. Kortom, als ik een collega kan vinden die mijn kamer wilt huren als ik op vakantie ga, kan ik zoveel vakantie nemen als ik wil. Het is dus gewoon een leugen!
En om je even een idee te geven over hoeveel beter de voorwaarden van My Red Light dan bijvoorbeeld zijn. Je mag daar maximaal 3 weken achtereen vakantie nemen, terwijl bij mijn huidige bordeel hier geen maximum voor is. Dus dat is niet beter, maar juist minder!

Dan komen ze met het excuus dat sekswerkers zelf kunnen bepalen hoe de bordelen er straks uit komen te zien. Bijvoorbeeld met een douche. Niewsflash, ieder bordeel heeft dat al! Dit is dus niks nieuws! En grote spiegels? Alsjeblieft zeg! Die hebben we ook al. Sterker nog, mijn kamer heeft twee grote spiegels!
Het is dus leuk dat ze het zelf kunnen gaan inrichten, maar als dit de reden was om het te doen, waarom hebben ze dan niet gewoon subsidie gegeven aan de bestaande bordeelhouders om hun bordelen opnieuw in te laten richten? Dat zou een hoop geld bespaart hebben, in plaats van dit peperdure project, die tot dusver niet echt problemen oplost.

Dan hebben ze het over het feit dat sekswerkers meer veilige werkplekken eisen. Dat is absoluut waar, we hebben zelfs vorig jaar gedemonstreerd daarvoor. Maar als dat het doel is, waarom sluit je dan twee keer zoveel veilige werkplekken als dat je er opent? Als het probleem is dat er te weinig zijn, dan ga je er toch niet twee keer zoveel sluiten als dat je er heropent?
Voorzitter van PROUD, Yvette Luhrs, zei het goed in een artikel in de krant. Dit project is een kleine pleister op een grote gapende wond, die door de gemeente zelf is gecreëerd door al die ramen te sluiten. Het is alsof je een kleine korting krijgt op hoeveel ramen ze gesloten hebben. Alsof iemand alles van je gestolen hebt, en je dan 1 ding terug brengt, en dan verwacht dat je daar blij mee bent.

Nog erger is dat dit bordeel beweert het eerste prostitutiebedrijf te zijn waar sekswerkers zelf de baas zijn. Naast het feit dat dit een grove belediging is voor alle sekswerkers die hun eigen business runnen, is het bovendien ook nog eens incorrect. Sterker nog, iedere raamprostituee IS een prostitutiebedrijf gerund door een sekswerker. Alleen al in Amsterdam zijn er daarvan zo'n 1000, waarvan ik er één ben! Dus dit is gewoon een grove belediging voor iedere sekswerker die een eigen business runt, alsof we dat nu al niet zouden doen, alsof zij de eerste zouden zijn. Dat is gewoon absoluut niet waar!

Maar nog ironischer is het feit dat de sekswerkers het bordeel helemaal niet zelf gaan runnen! Verschillende medewerkers van reeds bestaande raamexploitanten zijn op gesprek geweest bij dit project om het bordeel dagelijks te gaan runnen. Dus dezelfde mensen die nu reeds voor de andere bordelen werken, waarvan de burgemeester beweert dat ze misstanden zouden vergroten. Hoe kun je dan in godsnaam beweren dat sekswerkers zelf het bordeel gaan runnen, als je in gesprek bent met andere mensen om dit te doen, wat bovendien dezelfde mensen zijn die bij de reeds bestaande bordelen zitten?!

Daarnaast jatten ze ook nog eens van andere bordelen. Bijvoorbeeld de gezamenlijke ruimte van sekswerkers om samen te komen om koffie te drinken. Ach ja, beter goed gejat dan slecht bedacht. Want dit idee is gewoon gejat van diverse bordelen op de Wallen die dat al hebben. Zo zit er een bordeel in de Sint Annenstraat die dat al heeft, alsmede twee bordelen op de Oudezijds Achterburgwal die dat al hebben. Dit is dus niks nieuws! Ze jatten gewoon dit idee van andere bordelen en dan doen ze alsof het allemaal hun idee was!

Het community gevoel dat ze willen creëren is bijvoorbeeld gejat van de bordeelhouder waar ik werk. Hij organiseert regelmatig feestjes en barbecues voor ons. Met Oud en Nieuw hadden we bijvoorbeeld een feestje, we zijn wezen eten met z'n allen op de pannenkoekenboot, in de zomer hadden ze een barbecue, en ze zijn zelfs met een paar meiden naar Sensation White toe geweest. Dus dit is niets nieuws!

Maar het ergste is waarschijnlijk nog wel het feit dat banken zoals Triodos en Rabobank, die bekend staan om het weigeren van sekswerkers, nu opeens onderdeel willen zijn van dit project. Triodos weigerde zelfs eerst nog sekswerkorganisatie PROUD zelf, die opkomt voor de rechten van sekswerkers! Maar nu de burgemeester zich met dit project bemoeit, doen ze net alsof ze heel open voor sekswerkers staan. Leuk voor die 6 meiden die daar straks gaan werken dan, maar ze weigeren nog altijd alle andere sekswerkers in Nederland. Het is de ergste vorm van hypocrisie. De banken die sekswerkers het vaakst weigeren, proberen goede naam te maken met dit project. Maar vergis je niet, ze weigeren nog altijd andere sekswerkers die niet gebruik kunnen maken van de privileges die de burgemeester heeft gecreëerd voor dit project!

Hoe meer ik over dit project te weten kom, en zie hoe ze zichzelf (eerste seksbedrijf waar sekswerkers zelf de baas zijn) en de burgemeester (een pooiervrij bordeel) ze presenteren in de media, hoe meer ik er een hekel aan begin te krijgen. Ze zijn louter geïnteresseerd in hun eigen bordeel, maar doen niets voor de honderden overige sekswerkers die bij andere bordelen WILLEN werken. Ze sluiten nog altijd twee keer zoveel ramen als ze met dit project openen, waarbij ze deze ramen als sigaar uit eigen doos presenteren. Terwijl ze beweren dat de sekswerkers straks eigen baas zijn, wordt het bordeel straks in de praktijk gerund door dezelfde mensen die nu in de andere bordelen al de boel runnen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer


Project 1012 op de Amsterdamse Wallen heeft compleet gefaald
De afgelopen jaren is er in de media heel wat geklaagd over de drukte in Amsterdam. De vele kaas- ijs- en wafelwinkels die als paddestoelen uit de grond schoten. Nog meer eettentjes die burgers verkopen, nog meer Nutella winkels. Tegelijkertijd is de afgelopen jaren het aantal prostitutie ramen, alsmede het aantal coffeeshops flink gedaald, als onderdeel van Project 1012, om de rosse buurt op te schonen. De buurt moest leefbaar worden, minder criminaliteit, minder 'ongewenste' en 'criminogene' ondernemingen.

Een artikel gisteren in Het Parool toonde echter aan dat de situatie in de buurt er juist niet op vooruit is gegaan, maar er juist op achteruit is gegaan. Waar er vroeger voldoende vertier was voor de bezoekers van de Red Light District, is die grotendeels verdwenen. Inmiddels is ruim een kwart van het aantal prostitutieramen gesloten door de gemeente. Ook het aantal seksshops is ingeperkt, en bovendien moeten zij tegenwoordig al om 10 uur 's avonds de deuren sluiten, terwijl die vroeger tot 2 uur 's nachts open waren. Bars en clubs sluiten vroeger, waardoor dronken bezoekers halverwege de nacht zonder vertier op straat belanden.


Tevens is het aantal coffeeshops flink verminderd door de gemeente. Deels onder dwang van Project 1012 (19 stuks), anderzijds met als argument dat coffeeshops niet in de buurt van scholen mogen zitten (11 stuks), om drugsgebruik onder jongeren te beperken. Niet dat dit echter veel effect heeft, uit onderzoek op aanvraag van de burgemeester zelf bleek namelijk dat het aantal mensen onder de 21 die een coffeeshop bezoeken namelijk geen effect heeft, ze kwamen er namelijk al nooit.

Tegelijkertijd neemt het aantal drugsdealers op straat toe. Zij zien hun kans hun koopwaar op straat aan de man te brengen, met de hordes toeristen die daar rondlopen. Immers zijn er nu veel minder coffeeshops dan voorheen, maar de vraag naar drugs is niet minder, en dus zien straatdealers hun kansen schoon om op die vraag in te springen. Het gevolg is een sterke toename van straatdealers, die bovendien uiterst agressief te werk kunnen gaan.

De aanpak van de gemeente in het Wallen gebied, om zogenaamde 'criminogene' activiteiten te verminderen, en plaats te laten maken voor 'hoogwaardige' ondernemingen is faliekant mislukt. De vele zogenaamd 'hoogwaardige' ondernemingen vallen één voor één om, verkassen naar een plek buiten het gebied, of klagen steen en been dat er te weinig klandizie is voor hun diensten en/of producten. Tja, wie had dat ooit gedacht, dat bezoekers van de Red Light District niet zaten te wachten op mode, kunst en prullaria?

Intussen is ook het politiebureau vlakbij de Wallen gesloten, en is de dichtstbijzijnde pas aan de andere kant, op de Nieuwezijds Voorburgwal te vinden. Probeer dat maar even uit te leggen aan een toerist op de Wallen waar dat precies is. De onveiligheid is daardoor inmiddels sterk toegenomen, zo valt ook wel op te merken uit de recente incidenten op de Wallen. Een gevolg van het gebied verkleinen als gevolg van Project 1012, vroeger sluiten van winkels en kroegen en verminderd toezicht waardoor dronken mensen op straat gaan hangen in het enige gebied waar nog iets te doen is: bij de ramen op de Wallen. Met als gevolg dat er meer dronken mensen in een hogere concentratie op de straat rondhangen waar weinig meer te doen is, waardoor er meer incidenten plaats gaan vinden.

Het toezicht op de Wallen is bovendien minimaal te noemen. Veel prostituees klagen al over het gebrek aan toezicht van de politie. Wij zien vooral dat toeristen massaal de buurt overspoelen, ons belachelijk maken, alleen maar komen kijken zonder de intentie te hebben om naar binnen te gaan en ongewenst foto's van ons nemen die op de sociale media belanden. Politie die wel aanwezig is staat vaak niets te doen op de brug bij de Old Sailor, of aan het begin van de Oudezijds Achterburgwal. Daar komt nog eens bij dat de gemeente kampt met financiële problemen, waardoor er minder geld is voor handhaving. Het gevolg? Minder toezicht en handhaving op de Wallen!

Ondanks het feit dat er minder geld is voor handhaving wilt de gemeente echter door gaan met het sluiten van nog eens 37 prostitutieramen, waarmee vrijwel het gehele Sint Annenkwartier wordt opgedoekt, en de befaamde Red Light District flink aan oppervlakte inperkt. Het plan om 83 ramen te sluiten werd al aangepast naar 37 ramen, puur vanwege de financiële problemen van de stad. Maar met een nog kleiner gebied met nog minder vertier, is er alleen maar nog meer kans op conflicturen. En alhoewel de panden straks opgekocht gaan worden door 1012 Inc., en niet door de gemeente zelf, moet de gemeente straks wel de raamexploitanten grote bedragen voor planschade gaan uitbetalen voor deze ondernemers, net zoals ze dat ook voor grote bedragen in het verleden deden.

Dat terwijl dit geld veel beter gebruikt zou kunnen worden voor meer toezicht en handhaving in het gebied. Bovendien zorgt het sluiten van legale prostitutie voor een toename van illegale prostitutie, zo blijkt inmiddels ook wel in de rest van het land. Dit betekent dus meer werk voor de politie om dit tegen te gaan, waar dus geen geld voor is. Bovendien is het aantal meldingen van illegale prostitutie in Amsterdam zelfs verdubbeld sinds 2012 van 41 meldingen naar 79 meldingen.

Tegelijkertijd heeft de aanpak van de gemeente op de Wallen ervoor gezorgd dat de buurt een meer 'familie vriendelijk' imago heeft gekregen. Minder prostitutie, minder drugs, meer kunst en cultuur is waarmee de Wallen werden gepromoot, als er al sprake was van promotie van de Wallen, want dat doen ze liever helemaal niet. Amsterdam wilt namelijk gewoon af van het imago van de stad van drugs en prostitutie, iets waar ze overduidelijk niet in geslaagd zijn, gezien het feit dat het gebied nog altijd overspoeld wordt met toeristen, die hier vooral komen zuipen en feesten, in plaats van de prostituees te bezoeken. Bovendien trekt De Wallen breder, en dus groter publiek, met als gevolg meer overlast.

Het is dus geen wonder dat het flink mis gaat op de Wallen. Met meer toeristen en meer bezoekers in een kleiner gebied, omdat de gemeente het vertier flink heeft ingeperkt, waar alles bovendien eerder dicht gaat en men eerder op straat gaat rond hangen, is het geen wonder dat er problemen ontstaan. Het zorgt ervoor dat deze mensen in hogere concentraties sneller met elkaar op de vuist gaan als er drank in het spel is, of men onder invloed is van gevaarlijke drugs, en dan is er ook nog eens minder politie om hier op toe te zien. Wie had ooit kunnen denken dat dit zou kunnen gaan, toch?

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Gemeente Groningen schendt privacy sekswerkers
De sekswerkers in Groningen hebben je hulp nodig. De sekswerkers aldaar hebben namelijk een zwaar jaar achter de rug. Eerst werden er 50 prostitutieramen gesloten in Groningen, waarmee wederom 50 legale prostitutie werkplekken zijn verdwenen in Nederland.

Tegelijkertijd echter is de gemeente Groningen bezig met het maken van een nieuw prostitutie beleid waar ze prostituees dwingen te stoppen met werken. Tevens willen ze huisvredebreuk legaal maken voor sekswerkers, prostituees verplichten te stoppen met werken als ze aangifte van mensenhandel willen doen, en privé informatie registreren, wat volgens de wet verboden is.

De gemeente Groningen heeft reeds toegegeven dat hun beleid prostituees de illegaliteit in zal drukken, maar om het simpel te zeggen: het maakt ze niks uit. Zij zien geen redenen om hun beleid aan te gaan passen, ondanks het feit dat het de wet overtreed!!!

De Nederlandse belangenvereniging van sekswerkers, PROUD, heeft al aangekondigd dat zij een proefproces zullen gaan starten tegen de gemeente, wegens het schenden van privacy, door deze illegale registratie van bijzonder persoonsgegevens met de door hun verplichte intake gesprekken.

Om nog meer druk op de gemeente Groningen te zetten, gaat PROUD tevens een demonstratie in Groningen organiseren op 30 september. Daar zullen ze een petitie overhandigen aan de burgemeester, om te stoppen met het illegaal registreren van privé informatie van sekswerkers.

To put more pressure on the city of Groningen, PROUD is going to do a protest in Groningen on the 30th of September. There they'll hand over a petition to the mayor, urging the city to stop their plans to illegal register private information of sexworkers.

Als je wilt teken dan alsjeblieft de petitie, en help de sekswerkers in Groningen hun privacy en mensenrechten te beschermen. Je kunt de petitie hier tekenen.

GEEN REGISTRATIE!
WIJ ZIJN GEEN CRIMINELEN!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna

Vertaling: Mark van der Beer


Geen foto's meer van prostituees op de Wallen
Vandaag stond er in de kranten dat de politiek in Amsterdam eindelijk iets wilt gaan aan al die mensen die foto's van sekswerkers achter de ramen nemen. Dit is al langer een groot probleem, waar ik ook al bijna twee jaar geleden over schreef, en met de komst van mobiele telefoons is dit enorm uit de hand gelopen. Het is één van de meest gehoorde klachten van meiden uit de buurt, maar ééntje waar we weinig aan kunnen doen. Immers hebben we overal al stickers op de ramen hangen dat je geen foto's mag nemen.

Na enkele online foto's tegen te zijn gekomen, waarop sekswerkers scherp en bijna in close-up in beeld waren gebracht, door mensen die zich wanen fotograaf te zijn, en dat zij daartoe het recht hebben, ondernam PROUD actie. PROUD kaartte dit probleem aan bij politica Ariella Verheul van D66 in Amsterdam, en vorige week besloot zij hier wat aan te gaan doen in de gemeenteraad. Eén van onze ideeën is om hier een boete op te leggen middels lokale regelgeving in de APV, die momenteel vooral gebruikt wordt voor allerlei andere regelgeving omtrent prostitutie. Het simpelweg illegaal maken met een flinke boete om foto's te maken zaak mensen al genoeg duren afschrikken.

De burgemeester van Amsterdam zei in de kranten dat hij al op de hoogte was van deze problematiek. Dit doet je toch afvragen waarom hij er dan nooit eerder iets gedaan heeft, als hij 'zoveel om ons geeft', zoals bij beweert. Immers, als de burgemeester allerlei onzin regelgeving kan bedenken waar wij nooit om gevraagd hadden en die het ons werk en leven alleen maar moeilijker maakt, en hij wist hier al vanaf, waarom heeft hij er dan nooit eerder wat aan gedaan. Maar natuurlijk moest de burgemeester zo nodig weer impliceren dat mensenhandel een groot probleem was, door te beweren dat er 'grotere problemen zijn'. Inderdaad zijn er nog grotere problemen, die juist door de burgemeester veroorzaakt worden, zoals bijvoorbeeld het enorme tekort aan legale werkplekken als gevolg van de sluiting van de vele ramen. Of het feit dat illegale prostitutie (onvergunde prostitutie) toeneemt, doordat de burgemeester zoveel legale werkplekken gesloten heeft. Immers is de omvang van illegale prostitutie bijna verdubbeld van 41 gevallen in 2012 naar 79 gevallen in 2014.

Ik herinner me nog toen we de demonstratie hielden op 15 april met meer dan 200 sekswerkers, hoe de burgemeester in de Stopera beweerde dat hij zo veel voor ons gedaan zou hebben. Zoals wat dan? Nou, zoals dat we geaccepteerd worden door de banken, wat echter nog steeds niet het geval is. Dat we hypotheken kunnen krijgen, wat nog steeds niet het geval is. Dat we pin en creditcard betalingen kunnen accepteren, wat nog steeds niet het geval is. Wacht, wat heeft hij ook alweer voor ons gedaan? Hij beweerde allerlei dingen voor ons gedaan te hebben, die helemaal niet veranderd zijn. Banken en financiële instellingen weigeren ons nog steeds, zoals ik recent ook weer aan herinnerd werd. Het enige wat de burgemeester tot op heden heeft gedaan is meer dan 120 van onze werkplekken afgenomen, een hoop onzin regeltjes los heeft gelaten op de bordeelhouders over hoe zij hun business moeten runnen, onze privacy schenden middels verplichte intake gesprekken en beweren dat er 'iedere dag 400 vrouwen verkracht worden in de prostitutie', ondanks het feit dat de cijfers van de gemeente zelf niet verder komen dan 102 van de 6750 sekswerkers in heel Amsterdam, wat neerkomt op 1,5%.

Toch zegt de burgemeester wel iets aan het ongewenst fotograferen van sekswerkers achter de ramen te willen doen, en dat is goed. Politicus Jorrit Nuijens van GroenLinks gelooft echter meer in een zachte aanpak. Hij gelooft dat 'een hand op de schouder en vragen of ze willen stoppen met foto's maken' een betere aanpak is. Als het zo eenvoudig zou zijn geweest, dan zou dit probleem niet meer bestaan. Deze mensen weten dondergoed dat we niet gefotografeerd willen worden, en ze hebben allang de stickers op onze ramen gezien, maar ze negeren die gewoon. Die zachte aanpak hebben dus al gehad, maar die werkt dus niet, wat ook de reden is dat dit probleem nu zo groot is. Het maakt ze simpelweg niets uit als er geen gevolgen voor hen aan verbonden zijn.

De zachte aanpak werkt dus niet. Wat wel zou werken is als politie en controleurs eens van hun luie reet af komen en eens aan het werk gaan, in plaats van op de brug te gaan zitten hangen de hele tijd, om naar mensen te staren en niets te doen. Handhaving is niet het probleem, het probleem is dat ze niets doen. Als politie en controleurs wat meer rond zouden lopen, wat alerter zouden zijn en meer in zouden grijpen, dan zou dat veel meer helpen dan dat ze op de brug bij de Old Sailor gaan zitten niets doen. Nu spreken ze af en toe eens iemand aan als die ongewenst een foto neemt, maar dat is slechts af en toe. Sommige agenten beweren zelfs dat het mag om foto's te nemen, omdat ze op de openbare weg staan, ondanks het feit dat wij toch echt niet midden op de openbare weg staan, maar binnen in een kamer! Dus stel een zero tollerance beleid in voor het maken van foto's, en schrijf gewoon een boete uit, dan stoppen mensen daar vanzelf wel mee.

Ik zie nu politie achter mensen aan rennen als ze met een biertje buiten staan, want volgens de APV regels mag dat niet. Maar soms zie ik dat toeristen gewoon naast hen foto's staan te nemen van ons, en dan doen ze helemaal niets. Dus net zoals met het zero tollerance beleid van alcohol nuttigen, zou er ook een zero tollerance beleid moeten zijn voor het nemen van foto's van vrouwen achter de ramen. Zo simpel is het gewoon, maar dan moeten ze dat ook wel uit gaan voeren, en niet op hun luie reet blijven zitten, of een softe aanpak, want dat hebben we dus al geprobeerd en dat werkt dus niet.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Mensenhandel in Nederland neemt af
Deze week werden er nieuwe cijfers van mensenhandel in Nederland gepresenteerd door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel. Tegelijkertijd kwam de gemeente Amsterdam met hun jaarlijkse verslag van de prostitutie branche, met daarin ook wat cijfers over mensenhandel.

Minder mensenhandel dan vorig jaar
De cijfers die de Nationaal Rapporteur raporteert kwamen uit 2015, en betrof 1,321 mogelijke slachtoffers van mensenhandel in Nederland. Dat is 15% minder dan het jaar ervoor, toen er 1,561 mogelijke slachtoffers waren. Ongeveer 66% van de mogelijke slachtoffers komen uit de prostitutie. In 2015 waren er 827 mogelijke slachtoffers in de prostitutie, en dat is 19% minder dan in 2014 toen het er 1,026 betrof. Kortom, minder mensen worden aangemeld als mogelijk slachtoffer in de prostitutie, bijna 20% minder zelfs.

De Nationaal Rapporteur rapporteert alleen 'mogelijke' slachtoffers. Kortom, het is niet bewezen dat mensen ook daadwerkelijk slachtoffer zijn, het betreft simpelweg mensen waarvan andere mensen (politie, KMar, controleurs, hulpverleners) een (gering) vermoeden hebben dat ze wellicht slachtoffer zouden kunnen zijn. De vraag is dan ook natuurlijk, rapporteren ze dan slechts een deel van de totale omvang van alle slachtoffers, of rapporteren ze veel mensen onterecht als mogelijk slachtoffer door de hele hype omtrent mensenhandel van het afgelopen decenium.

Interessant is bijvoorbeeld dat de grootste daling in meldingen bij de Koninklijke Marechaussee (KMar) vandaan komt. Zij melden 46% minder mogelijke slachtoffers dan het jaar daarvoor. Dat is zeker bijzonder gezien het feit dat zij voorheen verantwoordelijk waren voor een groot deel van de meldingen die binnen kwamen onder een artikel die niet vereist dat slachtoffers op enige wijze uitgebuit of gedwongen worden. Sterker nog, simpelweg iemand helpen om de grens over te steken, zonder dat er sprake is van enige vorm van uitbuiting of dwang, is al genoeg om als mensenhandel gezien te worden. Dit is overigens alleen van toepassing op mensen die in de prostitutie gaan werken. En het is vooral dit deel van 'mogelijke' slachtoffers waar een enorme afname in is te zien.

De Nationaal Rapporteur beweert dat de afname van het aantal meldingen geen reden is om aan te nemen dat er minder slachtoffers zouden zijn. Dat is best raar, want wat zij rapporteert zijn juist aannames, dus er is zeker een reden om aan te nemen dat er minder slachtoffers zijn, aangezien dat juist is wat zij rapporteert. De Nationaal Rapporteur beschuldigd de KMar en de politie ervan dat er minder aandacht en tijd zou zijn voor mensenhandel. Ik betwijfel dit, helemaal gezien het feit dat er geen enkel bewijs of aanwijzing is om deze aanname te ondersteunen, maar ook omdat de aandacht voor mensenhandel helemaal niet is afgenomen als je de media berichten leest van beide bronnen.

Maar de Nationaal Rapporteur beweert dat dit allemaal te maken heeft met de grote stroom immigranten waar Europa momenteel mee te maken heeft uit oorlogsgebieden. Volgens haar neemt de aandacht voor mensenhandel af doordat men zich nu meer focust op mensensmokkel. Dat is vreemd, aangezien de grenscontroles door deze crisis juist is toegenomen, waardoor men dus ook meer mogelijke slachtoffers van mensenhandel zou moeten tegenkomen, en niet minder. Immers, als je meer controleert aan de grens, is de kans ook groter dat je iets vindt. Dus er zit een groot gapend gat in haar logica om de daling in haar eigen cijfers te verklaren.
Het is aannemelijker dat de Nationaal Rapporteur dit echt gelooft doordat ze enorm aan tunnelvisie leidt. Of ze weet dat haar redenatie niet klopt, maar beweert het simpelweg in de hoop dat ze nog steeds voldoende geld ontvangt van de overheid om haar werk voort te kunnen zetten. Immers, als het probleem kleiner wordt, kan dit ook invloed hebben op het budget wat de overheid er aan wilt besteden.

Voor degene die graag willen weten hoeveel procent prostituees er nu mogelijk gedwongen of uitgebuit worden. Aangezien het 827 mogelijke slachtoffers betreft uit de prostitutie, en de totale branche in Nederland geschat wordt op 20.000 (sommige beweren zelfs 25.000 of 30.000), zou dit neerkomen op 4,1% of minder. Dit is een behoorlijk groot verschil met de cijfers die de Nederlandse media domineren, waarin (opvallend genoeg) vaak officieren van justitie en politici vele hogere percentages beweren (7%, 50%, 90%, 95% etc.), ondanks het feit dat hier geen schrijntje bewijs of zelfs maar enige aanwijzing voor is dat het zo hoog zou liggen. Al deze cijfers zijn dan ook puur gebaseerd op natte vingerwerk, zonder enige vorm van onderzoek.

Weinig slachtoffers in de prostitutie in Amsterdam
In Amsterdam werken naar schatting 6,750 sekswerkers, wat betekent dat Amsterdam meer dan een kwart van de hele prostitutie branche vertegenwoordigd in Nederland. Amsterdam is natuurlijk ook bekend van de wereldberoemde Wallen, ondanks het feit dat dit slechts een klein deel is van de prostitutie branche in Amsterdam. Er werken ongeveer 1.000 sekswerkers achter de ramen in Amsterdam, waarvan ongeveer 600 op de Wallen, waarvan ik er één ben.

Dus je zult wellicht denken dat er een behoorlijke hoeveelheid slachtoffers uit Amsterdam zou komen, gezien het feit dat het meer dan een kwart van de branche vertegenwoordigd. Het zal je dan ook waarschijnlijk verrassen dat er slechts 102 mogelijke slachtoffers in Amsterdam gerapporteerd werden volgens cijfers van de gemeente zelf. Dit komt dus neer op ongeveer 1,5% van alle sekswerkers in Amsterdam.

Net als bij de cijfers van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel, betreffen deze 'mogelijke' slachtoffers dus slechts vermoedens. Kortom, alleen maar omdat een agent of een gemeente controleur denkt dat iemand misschien een slachtoffer zou kunnen zijn, maakt het nog niet waar. Helemaal gezien het feit dat prostituees vaak in de media als slachtoffers worden afgeschilderd, terwijl dat in de realiteit bij velen niet het geval is (ik spreek uit eigen ervaring). Dus wat interessant is, is om het aantal 'mogelijke' slachtoffers te vergelijken met het daadwerkelijke aantal slachtoffers wat jaarlijks aangifte doet in Amsterdam. In 2015 waren dat 33 slachtoffers, wat bijna hetzelfde is als het jaar ervoor (29 in 2014) en het jaar daarvoor (32 in 2013). Kortom, best een stuk lager dan het aantal mensen wat wordt aangemeld als mogelijk slachtoffer.

En voor de mensen die denken dat de Nationaal Rapporteur best een punt zou kunnen hebben omtrent eventuele verminderde aandacht voor mensenhandel. Of dat wellicht de politie en prostitutie controleurs er te weinig aan zouden doen om het te kunnen ontdekken. Op raamprostitutie wordt door gemeente controleurs alleen al 1321 keer per jaar gecontroleerd (ze vermelden het per locaties, dat betrof 436 maal op 130 locaties, maar er zijn 394 ramen, dus moest ik het één en ander terug rekenen). Daar bovenop komt nog eens de 545 keren dat de politie de raamprostitutie controleert, plus nog eens 75 keer controles van de GGD. En dan heb ik het alleen nog maar over de raamprostitutie in Amsterdam, en niet de overige vormen. De 18 seksclubs in Amsterdam werden bijvoorbeeld 93 keer gecontroleerd. En daar komt ook nog de 2196 contacten die het P&G292 (Prostitutie en Gezondheids Centrum in Amsterdam) had, die ook mogelijke slachtoffers meldt aan de politie, met prostituees in Amsterdam.

Als we die cijfers even vergelijken met jaar daarvoor, met het aantal controles van de politie en gemeentecontroleurs, zien we weinig verandering. In 2014 bijvoorbeeld waren er 1765 controles van de politie en gemeente controleurs, dus dat is zelfs nog minder dan in 2015. Kortom, de conclusie van de Nationaal Rapporteur dat er minder aandacht zou zijn voor mensenhandel lijkt niet te worden ondersteund door de cijfers uit Amsterdam. Sterker nog, er lijkt zelfs iets meer aandacht nog voor te zijn. Dit is zeker interessant gezien het feit dat Amsterdam een kwart van de branche in Nederland vertegenwoordigd. 

Zoals je dus kunt zien zijn de cijfers van mensenhandel in de prostitutie in Amsterdam aan de lage kant, ondanks het feit dat er veel controle op is van de overheid, en ondanks het feit dat Amsterdam meer dan 25% van de branche vertegenwoordigd. De cijfers en percentages die sommige politici, zoals bijvoorbeeld Lodewijk Asscher of Eberhard van der Laan, of zelfs Officieren van Justitie zoals Jolanda de Boer of Werner ten Kate noemen, zijn dus complete onzin. Als je gewoon naar de feiten kijkt, kun je duidelijk een verborgen agenda zien. Politici zoals Asscher en Van der Laan bijvoorbeeld beweren dit soort onzin vooral omdat ze ramen willen sluiten. En helaas zijn Officieren van Justitie zoals Ten Kate en De Boer gewoon erg tegen het idee van gelegaliseerde prostitutie.

Dit verklaart ook waarom de cijfers die ze noemen altijd anders zijn. Men beweerde bijvoorbeeld eerst in Amsterdam dat meer dan de helft van de prostituees gedwongen werd, later werd dat ineens 'iedere dag 400', wat al best een groot verschil is. Maar die cijfers liggen nog niet eens in de buurt van wat er daadwerkelijk gemeld wordt, namelijk eerder rond de 100 stuks maximaal, aangezien er slechts 33 echt aangiften hebben gedaan en vermoedens ook onterecht kunnen zijn. Ze gebruiken ook steeds andere cijfers, wat op zich al een reden is om daaraan te twijfelen, want als één percentage weerlegd is, moeten ze weer overgaan op andere cijfers die nog niet weerlegd zijn. Zeker in Amsterdam zijn de beweringen die ze doen interessant, omdat ze dus zelf cijfers presenteren in officiële documenten die compleet afwijken van wat ze zelf roepen.

En als je me niet gelooft. Klik dan gewoon op de links in dit artikel, dan wordt je direct doorverwezen naar de cijfers van de Nationaal Rapporteur en de gemeente Amsterdam zelf.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer


Hoe banken nog steeds sekswerkers discrimineren
Prostitutie is in Nederland een compleet legaal beroep. Sekswerkers zoals ik betalen belasting, we hebben ons eigen bedrijf als ZZP'er en we staan ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Toch is prostitutie vooral alleen op papier een legaal beroep. Er zijn veel dingen die aantonen dat sekswerk nog steeds niet een echt geaccepteerd beroep is in Nederland. Ondanks alle dingen die je wellicht hebt gehoord over prostitutie in Nederland, en het feit dat sommige mensen beweren wat sekswerk een normaal beroep is (en ja, Jojanneke, dan heb ik het dus ook over jouw), wordt sekswerk nog lang niet gezien als een normaal beroep.

Eén van die dingen is het systematisch weigeren van sekswerkers door banken om zaken mee te doen. Sommige banken weigeren sekswerkers compleet als klant, waardoor zelfs een privé rekening openen niet eens mogelijk is zoals mij overkwam bij de Rabobank in 2010. Eén van de weinige banken die wel sekswerkers als klanten accepteert is de ING Bank. Als sekswerker maken ze er geen probleem van om een privé rekening te openen, en zelfs een zakelijke rekening is mogelijk. Maar wat heeft het voor nut om een zakelijke rekening te openen, als ze je vervolgens niet accepteren voor de acceptatie van creditcards? Dit is wat mij overkwam.

Énkele weken terug besloot ik om een pinmachine aan te gaan vragen. Want ondanks het feit dat veel klanten cash betalen, komt het vaak voor dat mensen vragen of het ook mogelijk is om met een creditcard te betalen. Of ze willen bijvoorbeeld langer blijven en moeten dan bijbetalen, maar omdat ze geen cash geen meer op zak hebben moeten ze eerst naar een pinautomaat toe lopen. Helaas zie je dat soort klanten vaak nooit meer terug omdat ze verdwaald raken in de kleine straatjes, of omdat ze afgekoeld zijn en dus geen zin meer hebben om terug te gaan. Dus besloot ik dat het wellicht een goed idee was om een mobiel pinautomaat aan te schaffen bij de bank. Er bestaan immers al sekswerkers op de Wallen die het al hebben, dus het is blijkbaar mogelijk, zoals het ook zou moeten zijn voor een legaal beroep.

Dus besloten we de mogelijkheden te onderzoeken voor een pinmachine die ook creditcards accepteert. We keken naar de kosten, de voor en de nadelen, en besloten om een poging te wagen. Het zag er aanvankelijk goed uit toen we besloten naar de ING Bank te gaan, waar ik ook een privé rekening heb. Ik had daar namelijk ook al in het verleden navraag gedaan over het openen van een zakelijke bankrekening als sekswerker, en daar stonden ze heel erg voor open. Dus ik dacht een goede keuze te maken met de ING Bank als één van de weinige sekswerkvriendelijke banken. Het is immers een Nederlandse bank ook.

Toen ik naar de bank ging heb ik eerst met één van de zakelijke adviseurs gesproken. Ik vroeg de medewerker naar de mogelijkheden van een mobiele pinmachine voor creditcards. Dat was geen probleem voor hun, want dat deden ze wel vaker zeiden ze, ze hadden al veel prostituees van de Wallen als klant voor een pinmachine met creditcards. Ze adviseerden sekswerkers alleen om ingeschreven te staan bij de KvK onder persoonlijke dienstverlening in plaats van prostitutie, omdat soms creditcard maatschappijen wel eens moeilijk konden doen. Geen probleem, ik stond immers ingeschreven onder persoonlijke dienstverlening, zoals ook de gemeente Amsterdam aanraad. Daarnaast had mijn bedrijfsnaam niets van doen met seks, om problemen op de afschriften van toekomstige klanten te voorkomen.

Een paar dagen later kwam ik terug om eindelijk een aanvraag te doen voor een pinmachine bij een andere medewerker van de ING Bank. Hij had totaal niet door met een prostituee van doen te hebben merkte ik tijdens ons gesprek. Hij vertelde me dat een pinmachine en de acceptatie van creditcards twee verschillende producten waren die ik aan moest vragen, waarbij de acceptatie van creditcards een extra optie was op het pinpakket. Maar aangezien de meeste klanten die ik krijg op de Wallen alleen maar een creditcard hebben, ging het mij alleen om de acceptatie van creditcards. Dus vroeg ik een pinmachine aan evenals de acceptatie van creditcard. Enkele dagen later ontving ik al de pinmachine via de post. Dat ging goed, dacht ik nog Maar maandag kreeg ik een brief van de ING Bank waarin stond dat ze me niet accepteerde om creditcard betalingen te ontvangen. Ik was verrast, aangezien ik het advies van de bankmedewerkers allemaal had opgevolgd, en nu werd ik alsnog geweigerd. Bovendien stond in de brief van de ING dat zij me hadden afgewezen, kortom niet de creditcard maatschappijen zelf. In de brief stond dat dit te maken had met de producten en/of diensten die aangeboden werden.

Dus belde ik de ING Bank met de vraag waarom ze mij geweigerd hadden. Zij vertelde mij dat dit te maken had met het feit dat ik als prostituee werkzaam ben. Ik was verrast, aangezien ik ook andere prostituees op de Wallen ken die een pinmachine met acceptatie van creditcards hebben van de ING op de Wallen, dus waarom werden zij dan wel geaccepteerd? En ten tweede, hoe wisten zij dat ik werkzaam was als prostituee? Ze verklaarden me dat de reden waarom ze mij geweigerd hadden te maken had met het feit dat ze geen erotische diensten of producten accepteerde voor creditcards. Een beetje verbaasd vroeg ik waarom. Nou, volgens de bankmedewerker was dit omdat het moeilijk te bewijzen was dat ik een dienst verleend had. Bijvoorbeeld, als de vrouw van een klant van mij de afschriften zou zien, en de man zou beweren nooit naar een prostituee te zijn geweest, dan zou hij het geld van de bank terug kunnen eisen om dat kracht bij te zetten met de bewering dat er iets onjuist zou zijn afgeschreven.

Ik was een beetje verbaasd. Immers, gold het niet voor heel veel andere diensten dat je niet altijd kunt aantonen dat er een dienst geleverd was? Bijvoorbeeld bij een massagesalon, of een schoonheidssalon? Ik bedoel, hoe kan een schoonheidssalon aantonen dat de klant daadwerkelijk een behandeling heeft afgenomen? Dat kun je niet, net zoals ik niet kan aantonen dat iemand seks met mij heeft gehad voor geld. Dus zou dit dan ook betekenen dat ze massagesalons en schoonheidssalons weigerden voor de acceptatie van creditcards, vroeg ik aan de medewerker? Nou, nee, dat was niet het geval. Maar het was omdat ik niet eerlijk was geweest over het doel van mijn bedrijf, omdat ik had aangegeven onder persoonlijke dienstverlening. Wederom was ik wat verbaasd, immer adviseert de gemeente zelf, alsmede de overheid aan sekswerkers om je in te laten schrijven bij de KvK onder persoonlijke dienstverlening in plaats van prostitutie. Bovendien lever ik ook een persoonlijke dienst. Immers komt niet iedere klant voor seks, maar lever ik wel altijd een persoonlijke dienst aan mijn klanten. Dus eigenlijk is persoonlijke dienstverlening een betere omschrijving voor mijn beroep, boven op het feit dat zowel de overheid alsmede de gemeente en diverse andere organisaties en instanties adviseren om je hieronder te laten registreren.

Toen begon de medewerker terug te krabbelen. Nee, ik had me wel correct ingeschreven onder persoonlijke dienstverlening, maar omdat ik in de prostitutie werkzaam was accepteerde ze me niet. Dat begon me echt dwars te zitten. Hoe wisten ze dat ik werkzaam was in de prostitutie? Immers, ik sta ingeschreven onder persoonlijke dienstverlening en niet onder prostitutie. En de bankmedewerker waarbij ik alle zaken geregeld had, had niet eens door dat ik een prostituee was. Dus hoe wisten zij dan dat ik werkzaam was als prostituee? Dat konden ze me niet zeggen in verband met 'privacy'. Best een interessant antwoord, gezien het mijn eigen privacy betreft, dus eiste ik van hen een antwoord hierop. Maar toen kwamen ze met een onzin verhaaltje dat het te maken had met de privacy van de bank. Ik wist niet dat een bank, een bedrijf, ook privacy had. Immers is privacy persoonsgebonden, en dus niet aan een bedrijf.

Toen de medewerker terug viel op het feit dat ik onterecht zou hebben ingediend onder persoonlijke dienstverlening, terwijl ik werkzaam was in de prostitutie, en ik daar wederom op antwoordde dat zowel de overheid als de gemeente dit zelf adviseren, realiseerde ik me dat het een cirkelredenering was. Hij stond gewoon onzin te vertellen en die in te dekken met nog meer onzin. Natuurlijk is het onzin dat mensen in de prostitutie niet aan kunnen tonen dat er geen dienst geleverd is als reden om te weigeren, immers geldt datzelfde voor vele andere diensten. Het is de hele reden waarom een pinautomaat een bon uitprint.

Ik besloot het op te geven, aangezien dit gesprek nergens naartoe leidde, en we toch alleen maar vast zouden blijven zitten in hun cirkelredenering. Feit is helaas, dat zelfs de meest sekswerkvriendelijke bank in Nederland, de ING Bank, liever geen zaken doet met prostituees. Dit houdt niet alleen de positieverbetering van sekswerkers tegen, zoals het doel was van de legalisering in 2000, maar maakt het zelfs alleen nog maar lastiger om mensenhandel te bestrijden. Dit komt omdat het grootste probleem bij mensenhandel in de prostitutie is, dat het geld altijd cash verdient wordt, en er dus niet te traceren valt dat er geld gaat naar de mensenhandelaar of hoeveel. Dit maakt het extreem moeilijk voor slachtoffers om te bewijzen dat ze slachtoffer waren, evenals de veelal enorme bedragen die de uitbuiters daarmee hebben verdiend. Het accepteren van prostitutie als creditcard acceptanten zou een goed middel kunnen zijn om mensenhandel mee te kunnen bestrijden, omdat de geldstromen inzichtelijk worden, maar banken blokkeren dit dus.

Maar nog zorgwekkender is het feit dat de bank blijkbaar informatie heeft over sekswerkers dat ze sekswerker zijn, ook als ze helemaal niet geregistreerd staan als sekswerker. Ik maak me hierbij ernstig zorgen om mijn privacy. Hoe is het mogelijk dat banken dit weten, als ik me niet eens geregistreerd heb als sekswerker? En wat zijn de gevolgen hiervan voor de rest van mijn leven? Welke andere dingen worden mij in de toekomst wellicht ontzegt omdat ik ooit een sekswerker was? Als ik ooit mijn eigen bedrijf wil beginnen over een paar jaar, omdat ik iets anders wil gaan doen, wordt ik dan wederom geweigerd omdat ik te boek sta als prostituee? En wie registreert dit, en waar? En hoe komt het dat ik niet mag weten wat er met mijn eigen privacy gegevens gebeurt en waar die vandaan komen? Het zou toch mogelijk moeten zijn om voor mijzelf te kunnen achterhalen waar zij deze privé informatie vandaan halen?

Dus wat je ook gehoord hebt over prostitutie in Nederland, als legaal geaccepteerd beroep, geloof het niet. Als prostitutie écht een legaal beroep was in Nederland, dan zou het toch mogelijk moeten zijn om net als ieder bedrijf gewoon creditcards te kunnen accepteren. Maar alleen omdat ik een prostituee ben weigeren ze me. Dit beperkt sekswerkers niet alleen in hun vrijheden en hun positie in de samenleving, maar maakt ook de strijd tegen mensenhandel alleen maar lastiger. Dus ondanks het feit dat ik een legaal bedrijf heb net als iedereen anders, weigeren banken mij wel. En wat doet de overheid hier aan? Om onze positie te verbeteren? Nou, zij zijn veel te druk met het spenderen van 3 miljoen euro per jaar aan uitstapprogramma's voor prostituees, om ons te laten stoppen met werken.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Massa toerisme op de Wallen?
Dollebegijnensteeg om 2 uur op een vrijdagmiddag ligt er verlaten bij
Een korte tijd geleden werd een boek gepubliceerd 'Aan de Amsterdamse Wallen'. Het boek gaat over de Amsterdamse Wallen en dienst transformatie onder Project 1012, en is geschreven met bijdrages van o.a. de burgemeester van Amsterdam zelf. Het boek is ook deels gefinancierd door één van de investeerders achter dit plan, Syntrus Achmea. En het boek werd (niet erg verrassend) voor het eerst gepresenteerd aan burgemeester Eberhard van der Laan die het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen.

Het boek beweert allerlei soorten dingen. Zo wordt er bijvoorbeeld volop beweert dat er zogenaamde 'mafioso' zijn op de Wallen die panden bezitten, die deze gebruiken als front voor criminele activiteiten zoals het witwassen van geld en mensenhandel. Deze 'mafioso' zouden voornamelijk eigenaren van raambordelen en coffeeshophouders zijn, die dit als dekmantel voor hun criminele activiteiten zouden gebruiken. Maar opvallend genoeg is er als sinds de start van dit project in 2007, geen mafioso gevonden. Geen van de beschuldigde eigenaren zijn tot op heden schuldig gebleken aan het witwassen van geld of mensenhandel. Sterker nog, één van de bordeeleigenaren van wie dit beweert werd, Charles Geerts, won zelfs een rechtszaak van de gemeente over deze onjuiste beweringen van de gemeente.

Nu beweren de schrijvers van dit boek dat de Wallen bezwijken onder de enorme druk van het toerisme. De reden volgens hun? Natuurlijk de bordelen en coffeeshops! Best apart, want ik werk er iedere dag al sinds jaar en dag, en ik zie alleen maar minder toeristen. Sterker nog, als ik nu de Wallen op loop, is het rustiger dan ooit tevoren. Overdag lopen er nog nauwelijks mensen rond. Na 2 uur 's nachts loopt er bijna niemand meer over straat, terwijl jaren terug je nog over de hoofden kn lopen. Toen ik 4 of 5 jaar terug om 5 uur 's nachts naar huis ging van mijn werk, waren er nog steeds mensen buiten. Tegenwoordig blijf ik niet eens meer tot zo laar, simpelweg omdat de straten leeg zijn.

Het is best grappig om mensen te zien beweren dat massa toerisme op de Wallen aan het toenemen zou zijn, want daar zou ik juist alleen maar rijker van worden, omdat ik dan meer geld met die mensen kan verdienen. Maar feit is dat dit niet het geval is. Sterker nog, toen ik de avond voor oud en nieuw op de Wallen liep, kon ik zonder problemen door lopen. Toen ik daar 5 jaar geleden liep, had ik bijna een half uur nodig om van de ene naar de andere kant te komen, omdat er massa's mensen liepen. Sterker nog, de afgelopen avond voor oud en nieuw was zelfs rustiger dan voorheen een doorsnee maandag avond.

Drie jaar geleden bijvoorbeeld, toen ik op nieuwjaarsavond met mijn verloofde naar de Dam wilde gaan om het vuurwerk te zien. Mijn werkplek ligt nog geen 5 minuten lopen er vandaan. Maar na een half uur ons door de meute heen te worstelen, hebben we het maar op gegeven, en zijn we weer terug gegaan. Het was simpelweg te druk. Afgelopen oudejaarsavond was het echter bijna leeg in de straat. Mijn verloofde was zelfs verbaasd om te zien hoe leeg het was. Er liepen nauwelijks mensen door de steegjes heen, in contrast met voorgaande jaren toen je er nauwelijks doorheen kon wurmen.

Ze kunnen lopen beweren wat ze willen, maar ik zie helemaal niet meer toerisme. Sterker nog, ik zie veel minder toeristen op de Wallen. Waarom denk je immers dat zo veel prostituees klagen of de geringe klandizie en het tegenvallende inkomen? Dat is niet omdat het zo vreselijk druk is. Een paar jaar geleden, stonden om 5 uur 's morgens de meeste dames nog allemaal achter de ramen. Tegenwoordig gaan ze al rond een uur of 2 of 3 naar huis. En dit zien ook andere mensen. Klanten op de website hookers.nl merken op dat er nog maar zo weinig vrouwen achter de ramen staan. Niet zo vreemd als er nauwelijks een kip te bekennen is op de straat.

Statistieken zeggen dat er meer toerisme is. Nou, ik weet het niet, maar in ieder geval niet op de Wallen of op de Dam, waar ik dichtbij leef. Ik heb de Wallen nog nooit zo stil gezien. De beweringen die de schrijvers maken zijn complete onzin. Maar ja, het boek wordt dan ook gefinancierd door de investeerders, met contributies van een burgemeester die juist door willen gaan met de 1012 aanpak. Ga nu maar eens bijvoorbeeld naar buiten, en vraag iedere willekeurige prostituee op de Wallen maar eens of zij nu meer toeristen ziet dan voorheen. Ik kan je garanderen dat zij je juist zullen vertellen dat het juist veel minder is!

Vorige week hebben we wat foto's gemaakt van voormalig bordelen. Het was een doorsnee vrijdag middag, de meeste straten waren leeg of erg rustig. Als we daar een paar jaar terug foto's hadden genomen, dan was het onmogelijk geweest een foto te maken zonder mensen in beeld. Het sluiten van ramen heeft dus alleen maar geresulteerd in minder toeristen, kan je uit 6 jaar ervaring vertellen. Er zijn niet meer toeristen op de Wallen, maar juist minder! Als er écht meer toeristen zouden zijn, dan wil ik wel eens weten waar ze dan zitten, want ik zie ze niet, terwijl ik er iedere dag werk!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer